kurtuluşun olmadığı ataklar, serotonin eksikliği, beden ve beyinin birbirinden ayrılışı.
beyin denilen o güzel organ sıklıkla iletişimi kesiyor bedenimle, kontrol edemiyorum, gözlerim doluyor, nefesim kesiliyor.
ve düşünüyorum tekrar; değer mi yaşamak için?
doğumumuzdan beri sıkıntılar yaşıyoruz, ömrümüz boyunca çalışıp sınavlara giriyoruz,
kazanamıyoruz, işsiz kalıyoruz,
kendimizi daha iyiye ulaşma uğrunda heba ederek vahim sonumuzu getiriyoruz aslında.
değer mi bunlara? sözde hayat bunun için mi değerli?
bu yazıyı yazmak bile, müzik dinlemek bile zevk vermiyor, hiçbir şey eskisi kadar tatmin
etmiyor.
dünyadaki çılgın tüketim ihtiyacı, sürekli yeni şeyler arayışında olmamız hepimizi
tüketiyor. peki hangimiz çıkıpta şikayet ediyoruz robotlaşmaktan?
yaşıyorum ama, öylesine işte bilirsiniz.
Yorumlar
Yorum Gönder